مأذنه، مناره، منارف صومعه، عساس یا گلدسته؛ نخست دیوار بلند محیط بر مسجد بود. به تدریج دور محل مؤذن نرده کشی و دیوار کشی شد. بعداً سایبانی در محل نصب شده در نهایت چراغی در هنگام مغرب در مأذنه روشن کردند.