پارکینگ‌های سرپوشیده

پارکینگ‌ را می‌توان به‌عنوان عنصر تکمیل‌کننده ساختمان‌ها دانست.

پارکینگ‌های سرپوشیدۀ دارای دیواری محکم در یک طرف (ترجیحاً در سمت بادگیر)، برای محافظت از وسایل نقلیه در برابر آب و هوا، و همچنین استفاده مناسب از فضا و صرفه اقتصادی، مناسب می‌باشند.

ترکیبی از پارکینگ سرپوشیده برای اتومبیل، فضایی برای دوچرخه‌ها و فضایی مناسب برای انباری دارای درب و قفل نیز پیشنهاد می‌شود.

پارکینگ‌های اتومبیل و همچنین مسیرهای ورود و خروج آن، دود، بو یا سروصدای ناشی از اتومبیل‌ها، باید به دور از هر گونه خطر و مزاحمت برای محل بازی کودکان و آسایش ساکنان ساختمان باشد.

پارکینگ‌های سرپوشیده باید دارای سیستم تهویه طبیعی و درصورت عدم وجود شرایط لازم، از سیستم‌های مناسب تهویه مکانیکی استفاده شود.

پارکینگ‌ها دارای ستون‌های نگهدارنده، ناودان‌های عمودی و آبرو‌ها نیز می‌باشند.

تعداد پارکینگ در واحدهای مسکونی

تعداد پارکینگ‌ها را در واحدهای مسکونی، متناسب با مساحت ساختمان و واحد مسکونی تعریف می‌شود.

برای واحدهای مسکونی کوچک‌تر از ۱۵۰مترمربع؛ یک پارکینگ در نظر گرفته شده و برای واحدهای مسکونی بین ۱۵۰مترمربع تا ۲۵۰مترمربع؛ دو پارکینگ مورد نیاز است. برای واحدهای مسکونی بیش از ۲۵۰مترمربع؛ تعداد سه پارکینگ مورد نیاز است.

طراحی فضای پارکینگ

به صورت معمول طراحی پارکینگ ساختمان‌ها در طبقه همکف یا زیرزمین در نظر گرفته می‌شود.

در طراحی پارکینگ‌ها باید به اندازه ورودی و فضای اشغال شده توسط رمپ (سطوح شیبدار) نیز توجه داشت.

حداقل ارتفاع مفید برای ورودی پارکینگ ۱/۸۰متر، و حداقل عرض درب ورودی پارکینگ ۳متر در نظر گرفته شود.

در قرارگیری پارکینگ‌ها باید توجه داشت که به‌ازای فاصله‌ی هر دو ماشین، نیم متر از عرض (n*25) کاسته شود.

یک واحد پارکینگ در صورتی که بین دو ستون باشد، با حداقل دهانه ۲/۵متر و در صورتی که بین دو دیوار باشد با حداقل دهانه ۳متر طراحی شود، و برای دو پارکینگ کنار هم در حالتی که دوطرف پارکینگ؛ دیوار باشد حداقل عرض دهانه ۵متر و اگر یک طرف دیوار و طرف دیگر ستون باشد؛ حداقل عرض دهانه ۴/۷۵متر در نظر گرفته‌شود. و سه پارکینگ کنار هم با حداقل دهانه ۷متر، در نظر گرفته شود. حداقل طول مورد نیاز جهت پارکینگ ۵متر، و بنابراین حداقل فضای یک پارکینگ ۲/۵×۵متر می‌باشد.

دهانه پارکینگ فضای موجود به منظور جای دادن عرض اتوموبیل است که در اکثر آئین نامه‌ها به صورت فاصله محور تا محور ستون تعریف می‌شود. دهانه پارکینگ در ساختمان‌های بتنی نسبت به ساختمان‌های فلزی با توجه به افزایش اندازه‌های ستون، بیشتر است. از این رو در اکثر ساختمان‌هایی که در دهانه پارکینگ محدودیت دارند استفاده از اسکلت بتنی امکان پذیر نیست. دهانه پارکینگ با توجه به تعداد اتوموبیل‌های پارک شده متفاوت است.

از زوایای مختلف پارک اتومبیل از قبیل ۹۰درجه، ۷۵درجه،۶۰درجه و ۴۵درجه، می‌توان در طراحی بهتر و استفاده مفیدتر از فضای پارکینگ، استفاده کرد.

حالت چیدن پارکینگ‌ها به صورت L باعث می‌شود با استفاده از هم‌پوشانی فضای خالی بین آن‌ها جهت ایجاد تعداد پارکینگ بیشتر و یا جهت ایجاد فضای تاسیسات، انبار، پلکان و سیستم آسانسور استفاده کرد.

در پارکینگ‌های کوچکی که برای آپارتمان‌های معمول طراحی می‌شود، راه خروج استفاده‌کنندگان با مسیر ورود اتومبیل می‌تواند یکی باشد. در این پارکینگ‌ها، پیش بینی دو محل پارک پشت سر هم مانعی ندارد.

در طراحی پارکینگ‌ها باید به مواردی مانند جداسازی فضای هر پارکینگ با خط کشی‎های خاص، محل ورودی و خروجی رمپ و میزان شیب آن، محل قرارگیری و نوع درب‌های پارکینگ و همچنین نحوه بازشدن درب‌ها، میزان نور محیط و نورپردازی آن، استفاده از نور و تهویه طبیعی در صورت ممکن، مسایل امنیتی پارگینگ و مسایل ایمنی در برابر حریق نیز توجه شود.

در طراحی پارکینگ ساختمان‌های مسکونی، امنیت پارکینگ، ارتباط پارکینگ با لابی، محل و طرح راه پله و آسانسور، نفوذ کمترین صدا در هنگام ورود و خروج وسایل نقیله به داخل ساختمان از نکات بسیار مهم است.

طراحی فضای داخلی پارکینگ متناسب با سایر بخش‌های ساختمان است.

محل پارک خودرو‌ها با توجه به زمان ورود و خروج ساکنین در ساعات مختلف روز طراحی شود.

در پارکینگ ساختمان‌های مسکونی رعایت این نکته که محل پارک اتومبیل‌ها غیر مزاحم باشد، لازم است.

مسیر عبور و مرور

طراحی فضای پارکینگ باید به گونه‌ای باشد که ورود و خروج اتومبیل‌ها از آن، مسیر عبور و مرور و گردش اتومبیل در شرایطی که تمام اتومبیل‌ها در محل پارکینگ‌های خود جای گرفته‌اند نیز؛ به سهولت انجام گیرد.

به این منظور، حداقل شعاع گردش یا طول مورد نیاز جهت مانور اتومبیل ۵متر، و حداقل شعاع داخلی در مسیر گردش پارکینگ‌ها ۴/۵۷متر در نظر گرفته شود.

در پارکینگ‌های مستقیم؛ اتومبیل برای ورود و خروج به فضای پارک، نیازمند فضایی در پشت است که دهانه آن به اندازه دهانه پارکینگ و طول مورد نیاز آن طول گردش است. طول گردش در پارکینگ‌ها با توجه به زاویه قرارگیری پارک و تعداد طبقات آپارتمان متغیر است. در آپارتمان‌های معمولی و با زاویه پارک ۹۰ درجه؛ طول گردش به اندازه عمق پارکینگ یعنی ۵ متر لازم است. محل‌های پارک‌ مستقیم احتیاجی به فضای گردش ندارد.

فضایی برای رفت و آمد سرنشینان، پس از پارک اتومبیل لازم است. همچنین فضای پارک نباید مشکلی برای استفاده از سایر فضاها مانند انباری‌ها و اتاق تاسیسات ایجاد نماید. از این رو باید فضایی مناسب برای عبور در پارکینگ‌ها در نظر گرفته شود.

در پارکینگ‌های خصوصی، درصورت وجود ورودی مجزای دیگری برای افراد، پیش‌بینی راه ورودی سواره به میزان حداقل ١٨٠سانتی‌متر الزامی است.

رمپ دسترسی به پارکینگ

بهتر است ورودی رمپ، از قسمتِ کم عرض محیط طراحی گردد.

حداکثر شیب رمپ پارکینگ ۱۵درصد می‌باشد. ولی در یک متر ابتدایی و انتهایی از رمپ، حداکثر شیب باید ۱۰درصد یا کمتر باشد.

به منظور تامین ایمنی استفاده از رمپ، فضایی به طول ۳متر بایستی در پیش از آغاز رمپ در نظر گرفته شود. این فضا، ایستگاه رمپ می‌باشد.

حداقل عرض رمپ یک طرفه ۳متر و برای رمپ‌های دوطرفه ۶متر می‌باشد. همچنین برای رمپ‌های قوسی؛ حداقل عرض آن در رمپ‌های یک طرفه ۳/۶۵متر و برای رمپ‌های دوطرفه ۷متر در نظر گرفته می‌شود. همچنین حداقل عرض رمپ برای ساختمان‌هایی که حداکثر از ۲۵واحد تشکیل شده است، ۳/۵متر می‌باشد و اگر تعداد واحدها کمتر از ۲۵واحد باشد، عرض رمپ ۵متر در نظر گرفته شود.

در صورتیکه راه‌های ورودی و خروجی پارکینگ جدا از هم باشند، عرض هر کدام از رمپ‌ها حداقل ۳/۵متر باشد.

شیب عرضی رمپ (بخصوص رمپ‌های مدور) بین ۱/۵درصد تا ۳درصد در نظر گرفته شود.

ورودی پارکینگ باید در محلی پیش بینی شود که ارتفاع آن، از کف تمام شده تا زیر سقف حداقل ۱/۸۰متر باشد.

کف سازی محکم و مقاومی برای رمپ پارکینگ‌ها لازم است. رمپ‌ها باید در برابر عواملی مانند ترمزهای شدید اتومبیل‌ها، سایش‌های مکانیکی، سایش‌های هیدرولیکی، عوامل جوی مانند برف و باران و یخ‌بندان مقاوم بوده و جنس کف آن طوری باشد که مانع از لغزندگی و لیز خوردن اتومبیل‌ها و افراد پیاده شود.

نکاتی که در طراحی پارکینگ‌ها باید در نظر گرفته شود

جنس کف باید از مصالح قابل شستشو باشد.

مصالح پوشش ستون‌های فلزی در پارکینگ‌ها باید با مواد مقاوم در برابر آتش پوشیده شوند.

پارکینگ‌های اتومبیل باید مجهز به تجهیزات و سیستم اطفاء حریق باشند.

هنگامی که طبقات دیگر ساختمان به وسیله راه پله‌ها از پارکینگ قابل دسترسی باشند، باید بین محفظه پله‌ها و پارکینگ فضایی به عنوان قرنطینه در نظر گرفته شود.

باید نحوه گردش ترافیک در داخل پارکینگ را هماهنگ باگردش ترافیک درخیابان‌های اطراف درنظرگرفت. این موضوع گاهی درانتخاب محل ورودی و خروجی پارکینگ تاثیر می‌گذارد. همچنین باید تاثیرات ترافیکی احداث پارکینگ را بر تقاطع‌ها و راه‌ها و مسیرهای اطراف منتهی به ساختمان بررسی گردد.

تصاویر مربوط به استانداردهای بکار رفته در پارکینگ

* لطفاً به تصاویر با دقت توجه شود، نکات بکار رفته در آن‌ها در متن آورده نشده است.